توسط : 
آیا سوخت های فسیلی واقعاً از فسیل ها می آیند؟
سوخت‌های فسیلی شامل زغال‌سنگ، نفت (نفت)، گاز طبیعی، شیل‌های نفتی، قیر و ماسه‌های قیر و نفت‌های سنگین است. برای زندگی مدرن، این منابع انرژی از نظر اهمیت با غذا و آب رقابت می کنند. بدون سوخت‌های فسیلی، بیشتر خودروها سرگردان می‌شوند، بیشتر چراغ‌ها خاموش می‌شوند و خانه‌های ما در تابستان گرم‌تر و در زمستان خنک‌تر می‌شوند. اما وقتی نوبت به داستان‌های منشأ سوخت‌های فسیلی می‌رسد، ممکن است آنقدر که باید ندانیم. آیا آنها واقعاً با فسیل ها شروع می شوند؟
رمزگشایی: آیا سوخت های فسیلی واقعاً از فسیل ها می آیند؟ سوخت‌های فسیلی بقایای مواد آلی تولید شده توسط فتوسنتز هستند – جلبک‌ها، باکتری‌ها و گیاهان – و طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله زغال‌سنگ، نفت، نفت، گاز طبیعی، شیل‌های نفتی را در بر می‌گیرند.
آیا سوخت های فسیلی واقعاً از فسیل ها می آیند؟
درباره منشا سوخت های فسیلی بیشتر بدانید.
دایره المعارف بریتانیکا، شرکت
همه سوخت‌های فسیلی حاوی کربن هستند و همگی در نتیجه فرآیندهای زمین‌شناسی که بر روی بقایای مواد آلی تولید شده توسط فتوسنتز اثر می‌گذارند، تشکیل شده‌اند – فرآیندی که طی آن گیاهان سبز و برخی ارگانیسم‌های دیگر انرژی نور را به انرژی شیمیایی تبدیل می‌کنند. بیشتر مواد سوخت فسیلی که امروزه استفاده می‌کنیم از جلبک‌ها، باکتری‌ها و گیاهان می‌آیند که قدمت برخی از آنها حتی قبل از دوره دونین، ۴۱۹.۲ میلیون تا ۳۵۸.۹ میلیون سال پیش است. در نتیجه، حداقل در بیشتر مواقع، قطعات دایناسور تصفیه شده را در باک بنزین وسیله نقلیه خود نمی ریزید.
اگرچه این ترکیبات کربنی بسیار قدیمی هستند، اما فسیل نیستند. اگرچه فسیل‌ها می‌توانند بقایای واقعی و آثاری از گیاهان و حیوانات باستانی باشند، اما ممکن است تنها اثری باشند که در سنگ ایجاد شده است. با توجه به بقایای فسیلی، معمولا فقط قسمت های سخت جانوران، اسکلت های جامد و مقاوم در برابر پوسیدگی، از این موجودات حفظ می شود. پوسته ها از کربنات کلسیم، استخوان ها از فسفات کلسیم و محفظه های شیشه ای دیاتوم ها از دی اکسید سیلیکون (سیلیس) ساخته شده اند. اگر این قسمت‌ها پس از مرگ صاحبانشان به سرعت دفن شوند، ممکن است بافت‌های ارگانیک اطراف حفظ شوند، اما این بافت‌های نرم و بخش‌های سخت نیز ممکن است در طول زمان سنگ‌زده شوند (یعنی تبدیل به یک ماده سنگی شوند). علاوه بر این، گاهی اوقات استخوان ها، پوسته ها و بافت ها به مواد معدنی جامد تبدیل می شوند. یعنی بافت های آلی آنها کاملاً شکسته شده و با ترکیبات معدنی (یا غیر زنده و بدون کربن) جایگزین شده است. چنین مواد مقاوم در برابر آتش سخت شده، منابع انرژی خوبی را ایجاد نمی کنند.
