شهر ماچوپیچو یکی از شگفتی های بزرگ جهان

شهر ماچوپیچو یکی از شگفتی های بزرگ جهان

ماچوپیچو، محل ویرانه‌های باستانی اینکاها که در ۵۰ مایلی (۸۰ کیلومتری) شمال غربی کوزکو، پرو، در کوردیلرا د ویلکابامبا در کوه‌های آند قرار دارد. بر فراز دره رودخانه اوروبامبا در یک زین باریک بین دو قله تیز – ماچو پیچو (“قله قدیمی”) و هواینا پیچو (“قله جدید”) – در ارتفاع ۷۷۱۰ فوتی (۲۳۵۰ متری) قرار دارد. یکی از معدود خرابه‌های مهم پیش از کلمبیا که تقریباً دست‌نخورده یافت شد، ماچوپیچو در سال ۱۹۸۳ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
اگرچه این مکان توسط اسپانیایی ها شناسایی نشد، اما ممکن است توسط ماجراجوی آلمانی آگوستو برنز در سال ۱۸۶۷ بازدید شده باشد. با این حال، وجود ماچو پیچو به طور گسترده در غرب شناخته شده نبود تا اینکه در سال ۱۹۱۱ توسط هیرام بینگهام، استاد دانشگاه ییل “کشف” شد. ، که توسط Melchor Arteaga، یک ساکن محلی کچوا زبان به این مکان هدایت شد. بینگهام به دنبال Vilcabamba (ویلکاپامپا)، “شهر گمشده اینکاها” بود، که آخرین حاکمان اینکا از آنجا شورش علیه حکومت اسپانیا را تا سال ۱۵۷۲ رهبری کردند. او به شواهدی از حفاری‌های خود در سال ۱۹۱۲ در ماچو پیچو اشاره کرد که توسط دانشگاه ییل حمایت مالی شد. و انجمن نشنال جئوگرافیک، در برچسب گذاری سایت به عنوان Vilcabamba. با این حال، این تفسیر دیگر به طور گسترده پذیرفته نشده است. (با این وجود، بسیاری از منابع همچنان از پیشینه بینگهام پیروی می کنند و به اشتباه ماچوپیچو را «شهر گمشده اینکاها» می نامند.)
شواهد بعداً Vilcabamba را با ویرانه دیگری به نام Espíritu Pampa، که توسط بینگهام نیز کشف شد، مرتبط کرد. در سال ۱۹۶۴ اسپیریتو پامپا تحت هدایت کاشف آمریکایی ژن ساووی به طور گسترده کاوش شد. این مکان بسیار خراب شده بود و بیش از حد از جنگل پوشیده شده بود، اما ساووی بقایایی از حدود ۳۰۰ خانه اینکاها و ۵۰ یا بیشتر ساختمان دیگر و همچنین تراس های وسیع را در آنجا کشف کرد که ثابت می کند اسپریتو پامپا یک سکونتگاه بسیار بزرگتر بوده است.