چرا آسمان آبی است؟
یکی از سوالات همیشگی دوران کودکی این است که “چرا آسمان آبی است؟” ممکن است شما در کودکی این را پرسیده باشید یا ممکن است فرزندی داشته باشید که اکنون از شما می پرسد! توضیح با منبع نهایی نور در منظومه شمسی آغاز می شود: خورشید. نور خورشید سفید به نظر می رسد، اما این نور سفید از تمام رنگ های طیف مرئی، از قرمز تا بنفش تشکیل شده است. در مسیر خود در جو، نور خورشید توسط عناصر، ترکیبات و ذرات مختلف جذب، منعکس شده و تغییر می کند. رنگ آسمان تا حد زیادی به طول موج نور ورودی بستگی دارد، اما مولکول های هوا (عمدتاً نیتروژن و اکسیژن) و ذرات غبار نیز نقش مهمی دارند. اطلاعات و دانستنی های جالب در جاذبه سفر
هنگامی که خورشید در بالای سر قرار دارد، بخش عمده ای از پرتوهای آن جو را در زوایای تقریباً عمودی رهگیری می کند. طول موجهای کوتاهتر نور، مانند بنفش و آبی، راحتتر توسط مولکولهای هوا جذب میشوند تا نور ناشی از طول موجهای بلندتر (یعنی نوارهای قرمز، نارنجی و زرد در طیف). سپس مولکول های هوا نور بنفش و آبی را در جهات مختلف تابش می کنند و آسمان را اشباع می کنند. با این حال، آسمان ظهر به جای ترکیبی از آبی و بنفش، آبی به نظر می رسد، زیرا چشمان ما بیشتر به نور آبی حساس هستند تا به نور بنفش.
هنگامی که خورشید در سپیده دم و غروب نزدیک افق است، پرتوهای خورشید با زوایای مایل تر (مایل) به جو برخورد می کنند، و بنابراین این پرتوها باید مسافت بیشتری را در جو طی کنند تا در ظهر. در نتیجه، مولکول های نیتروژن و اکسیژن و ذرات دیگری وجود دارند که می توانند نور خورشید ورودی را مسدود و پراکنده کنند. در طول این گذر طولانی، تشعشعات ورودی در طول موجهای آبی و بنفش کوتاهتر عمدتاً فیلتر میشوند و تأثیر این طولموجها بر رنگ آسمان کاهش مییابد. آنچه باقی می ماند طول موج های طولانی تر است و برخی از این پرتوها به گرد و غبار و ذرات دیگر نزدیک افق و همچنین قطرات آب که ابرها را تشکیل می دهند برخورد می کنند تا رنگ های قرمز، نارنجی و زردی را ایجاد کنند که در طلوع و غروب خورشید از آن لذت می بریم.