توسط : 
آتشسوزی در طبیعت میتواند با نیرویی سوزان و شدت زیاد، جنگلی را در خود ببلعد. اگر جنگل دورههای طولانی هوای خشک را پشت سر گذاشته باشد، آتشسوزی میتواند کاملاً ویرانگر باشد. در این موارد، و پس از اختلالات کمتر مخرب، اکوسیستم آسیبدیده باید روند آهسته بازسازی را که به عنوان توالی (یا جانشینی) شناخته میشود، آغاز کند.
گیاهان یکساله، مانند علفهای هرز و گلهای وحشی، اولین گونههایی هستند که به زیستگاه مختلشده بازمیگردند. آنها در طول یک یا دو سال اول پس از آتشسوزی از بذرها جوانه میزنند. این گیاهان پیشگام به تغییر ترکیب مواد معدنی خاک کمک میکنند و آن را مساعدتر میسازند. بذرهای گونههای گیاهی جدید و غیربومی ممکن است در این مدت به منطقه وارد شوند – که توسط باد یا حیوانات وحشی حمل میشوند. اگر چنین گونههای مهاجمی در اکوسیستم ریشه بدوانند، اغلب مانع از رشد مجدد گیاهان بومی میشوند.
در طی چند سال آینده، علفها و گیاهان چندساله به منطقه بازمیگردند. درختچهها و نهالهای درخت در عرض ۲۵ سال رشد میکنند. آنها زیستگاههایی را برای پرندگان و پستانداران کوچک فراهم میکنند، اما مانع از رسیدن نور به گیاهان کوچکتر میشوند. با بلند شدن درختان، کف جنگل تاریکتر میشود و بسیاری از گونههای پیشگام که زمانی غالب بودند، شروع به از بین رفتن میکنند و جای خود را به گیاهان مقاومتر به سایه میدهند. با مساعدتر شدن شرایط محیطی برای درختان گردو و بلوط، آنها نیز جوانه میزنند.
تقریباً ۱۵۰ سال پس از آتشسوزی، درختان گردو و بلوط به بلوغ میرسند و جنگل به یک جامعه اوج (یا پایدار) تبدیل میشود. جمعیت گیاهان و حیوانات تثبیت میشود و ترکیب گونههای اکوسیستم جنگل تا زمان اختلال بعدی که دوباره روند توالی را به حرکت درآورد، نسبتاً ثابت باقی میماند.
