پرندگان چگونه می شنوند؟
پرندگان برای تشخیص طعمه و شناسایی سایر پرندگان بر اساس آوازهایشان به حس شنوایی قوی خود متکی هستند. در واقع، پرندگان قدرت شنوایی بهتری نسبت به انسان دارند، بنابراین با جزئیات بسیار بیشتری می شنوند. با این حال، پرندگان فاقد آناتومی گوش خارجی هستند که انسان به آن تکیه می کند. پس پرندگان چگونه می شنوند؟
پرندگان گوش دارند، اما ساختار گوش آنها مانند گوش انسان نیست. پرندگان و انسان ها هر دو دارای یک گوش داخلی و یک گوش میانی هستند. با این حال، تفاوت پرندگان با انسان این است که ساختار گوش خارجی ندارند. در جایی که انسان یک اندام گوش خارجی دارد، پرندگان دارای یک دهانه قیفی شکل هستند که به عنوان گوش خارجی آنها عمل می کند و در هر طرف سر آنها قرار دارد. این منافذ معمولاً در پشت و کمی زیر چشم پرنده قرار می گیرند. آنها توسط پرهای نرم بدون خاردار به نام گوشواره محافظت می شوند.
موقعیت سر پرنده نیز در توانایی شنوایی آن نقش دارد. دانشمندان تشخیص دادهاند که صداها در فرکانسهای مختلف در هر طرف سر پرنده ثبت میشوند. بسته به زاویه ای که نویز از آن منشا می گیرد، با فرکانس مشخصی در پرده گوش چپ و با فرکانس متفاوت در پرده گوش راست ثبت می شود. این تفاوت در فرکانس بین پرده گوش به پرنده اجازه می دهد تا منشا صدا را پیدا کند.
به عنوان مثال، جغدها به دلیل شنوایی بسیار حاد خود شناخته می شوند، که به آنها کمک می کند تا شکار را در شب پیدا کنند. این توانایی شنوایی تا حدی به دلیل آرایش نامتقارن دهانه های گوش است که یکی از دهانه ها کمتر از دیگری است. صداها در این دهانه ها در زمان های کمی متفاوت ثبت می شوند. جغدها می توانند از این اختلاف زمانی که گاهی فقط ۳۰ میلیونیم ثانیه است برای تعیین اینکه صداها از سمت چپ یا راست آنها می آید استفاده کنند. سایر پرندگان شکاری در جلوی گوشهایشان بالهایی دارند که به آنها کمک میکند تا تشخیص دهند صداهایی از بالای آنها میآید یا از پایین. برخی از جغدها به نظر می رسد گوش هایی در بالای سر خود دارند، اما این پرها در واقع توده هایی از پر هستند که توسط ماهیچه های کوچک زیر پوست کنترل می شوند که به هیچ وجه بر شنوایی آنها تأثیر نمی گذارد.